Titan Swim: hoe de opgever soms een winnaar blijkt

Na Air Games en de Color Obstacle Run ga ik een nieuwe uitdaging aan: de Titan Swim. In het meer van de Lilse Bergen zwemmen Bo en ik 1 km en overwinnen we 15 opblaasbare hindernissen. … Of dat was toch de bedoeling. Door een onweer viel onze Titan Swim letterlijk in het water en belandden we bij de EHBO.

Sinds we 10 jaar geleden de Pukkelpop-ramp meemaakten, weten Bo en ik maar al te goed dat ook de rampzaligste dagen veelbelovend beginnen. Al wisten we vooraf dat het water niet warm zou zijn en er onweer dreigde. “Dit wordt een nieuwjaarsduik in augustus”, grapte ik. “Als we het daarmee vergelijken, is het water best nog warm.”

Bij het toekomen in de Lilse Bergen heet de zon ons hartelijk welkom. Zodra we de chille strandsfeer opsnuiven, zien we het helemaal zitten. “Lekker bikiniweertje”, knik ik goedkeurend. “De temperatuur valt goed mee, dus ik heb mijn wetsuit niet nodig”, bevestigt Bo. En dan dragen we nog niet de onsexy knaloranje reddingsvesten die ons lekker warm houden.

Drempels overwinnen

Een kleine opwarming later staan we te popelen om de startbox uit te schieten. Zodra het startsignaal weerklinkt, hollen we door het zand dat koude water in. Brrr, wat valt dat tegen seg! Tegelijk ontdekken we dat we die obstakels best hebben onderschat. Je vanuit het water een spekgladde drempel op heisen met niets dan armkracht is allesbehalve evident. Die drempel is er letterlijk en figuurlijk. “Ik geraak er niet op. Ik kan dit gewoonweg niet”, roept Bo.

Ik moedig haar aan om erin te blijven geloven. “Als je denkt dat je het niet kan, dan kan je het ook niet”, coach ik. “Want dan denk je niet in oplossingen. Er moet een strategie zijn.” En die vindt ze ook. “Schoolslag met mijn benen terwijl ik me erop trek met mijn armen, dat werkt”, tipt Bo even later. Ik knik goedkeurend. Intussen heb ik in het water brede linten gezien waarmee de obstakels stevig zijn vastgelegd. Daar ga ik op staan, waarna ik me er zo hard mogelijk tegen afzet en ik mezelf als een zeemeermin aan land sleur.

Koudeshock

Na elk obstakel, springen we opnieuw in het water en zwemmen we verder. Het is telkens een koude douche, of eerder een Ice Bucket Challenge. “Voor mij voelt dat echt aan als een koudeschok”, zegt Bo. Ik zie haar lippen steeds paarser worden. Zelf voel ik ook de scherpe koude, die opnieuw afneemt zodra we weer wat gezwommen hebben.

Enkele hindernissen later begint het plots te gieten. Wat voelt het zalig om die dikke druppels op mijn hoofd uiteen te voelen spatten en tegelijk gewoon verder te zwemmen. Ook Bo leeft helemaal op: “Dit is precies Singin’ In The Rain, maar dan swimming!” Al zingend zwemmen we verder. Desondanks wordt het er niet warmer op.

Onderkoeling op de loer

Plots slaat het geluk helemaal om. We horen donder. Het is ineens dreigend donker. “Oh nee, dat onweer komt naar hier! Blijven zwemmen is supergevaarlijk als het onweert”, weet Bo. “Ik wil echt het water uit.” Ik zie de paniek in haar ogen. Ook ik ben er niet gerust op. Sinds de Pukkelpop-storm ben ik bang om buiten te zijn als het onweert. “We kunnen schuilen op het volgende obstakel”, zeg ik. “Dat is rubber, dus daar zijn we wel veilig.” Zo gezegd, zo gedaan.

Hoe langer we wachten, hoe kouder het wordt. Ik voel mijn lichaamstemperatuur zakken met de minuut en maak me stilaan zorgen. Hoe lang hou ik dit vol? En is het wel verstandig om het intussen nog koudere water in te duiken als onderkoeling al op de loer ligt? Tegelijk blijft het maar gieten en is Bo nu duidelijk in paniek. Ze staat stokstijf tegen de kant en reageert niet meer. “Kijk Bo, de regen neemt stilaan af. Je zal wel zien dat het sewens opklaart en we verder kunnen zwemmen”, stel ik haar gerust. En net als ik even later zeg dat het precies over is, dondert het opnieuw.

Evacuatie met reddingsbootje

Bo schrikt merkelijk. Het is voor haar de laatste druppel. “Nee, het is gedaan! Ik wil niet opgeven, maar ik kan niet meer”, zegt ze. Ondanks die druk toch een grens trekken en opgeven is gewoon het sterkste dat je kan doen. Als het niet gaat, wordt opgeven plots winnen. In dit geval winnen we een evacuatie met een reddingsbootje waarin we worden opgevangen door een bende stoere binken met peperkoeken hartjes die zeer goed voor ons zorgen. Vergolens mogen we mee met de jetski. Daarna winnen we nog een warmtedekentje en worden we heerlijk ingeduffeld bij de EHBO, waar we samen met alle andere onderkoelde zwemmers voor een vuurtje mogen ontdooien.

De rest van de namiddag hebben we met een warm drankje onder een zacht dekentje nagekaart terwijl de regendruppels op de ramen plensden. “Als we niet naar huis waren gegaan, hadden we daar nog in gezeten”, beseffen we. Wat zijn we nu blij dat we hebben opgegeven. Bo en ik zijn het erover eens: wij zijn de echte winnaars van de Titan Swim – ook al geraakten we maar 5 hindernissen ver.

Krijg je ons nog mee naar Titan Swim?

Vraag het volgend jaar nog eens. ;-) Zowel Bo als ik beseffen dat het slechte weer ons avontuur heeft gekraakt. In andere omstandigheden hadden we het mogelijks wél helemaal kunnen uitzwemmen. Een wetsuit was bijvoorbeeld handig geweest. Al blijft Titan Swim toch een ideale activiteit voor warme zomerdagen. En als je met een groepje gaat waar idealiter enkele kleerkasten in zitten, is het makkelijker om elkaar de hindernissen op te helpen. Jawel, we hebben onze armspierkracht onderschat. Maar soms eens durven toegeven dat je hulp nodig hebt, is een ander soort spierkracht om niet te onderschatten.

Waar & wanneer? Op verschillende locaties in België en Nederland. De voorlopig laatste Belgische editie is op 5 september in Geeraardsbergen.
Prijs? 35 euro per persoon.
Tickets & info? titanswim.eu