“Ah, je gaat een workshop pottenbakken volgen? Dat lijkt mij sexy!”, zei de ene vriendin. “Die draaibewegingen lijken me heel relaxend”, zei de andere. De werkelijkheid draaide echter anders uit. Ziehier het resultaat van een namiddag keramieken potjes knutselen bij De Banier in Mechelen.
Het lijkt zo romantisch, samen al boetserend in klei je eigen kunstwerkjes scheppen. Maar de realiteit ligt mijlenver van die ene iconische scène uit Ghost. Dat is lang niet de enige illusie die je doorprikt tijdens een workshop keramiek.
Dit heb ik eruit geleerd:
1. Pottenbakken doe je niet altijd met een draaischijf
Voor beginners is het zoveel praktischer om (nog) niet met een draaischijf te werken. Er zijn immers eenvoudigere en/of goedkopere alternatieven. Je kan de klei in een mal gieten, kleiworstjes stapelen of met kleiplaten werken. Wij doen dat laatste. Met een deegrol rollen we de van een grote blok klei afgesneden platen uit tot op een dikte van 4 mm. Vervolgens tekenen en knippen we patronen, die we uitsnijden in onze kleiplakjes. Zodra we alle onderdelen van onze kleipotjes hebben, ‘lijmen’ we ze aan elkaar met slib.
2. Hersenloos keramiek maken? Vergeet het maar!
‘Verstand op nul en draaien maar’, dacht ik toen ik binnenwandelde bij De Banier. Het duurt niet lang voordat ik die strategie moet omgooien. Bij het patronen tekenen loopt het al mis. Eerst zijn mijn ontwerpen groter dan mijn kleiplaten, waardoor ik ze moet verkleinen. Vervolgens blijkt de overlapping in de opstaande wanden te onstabiel, waardoor ik opnieuw moet aanpassen. Tot slot blijkt ook het formaat van de bodem niet meer te kloppen. Bezint dus eer je begint.
3. Je potjes zullen niet perfect zijn (en maar goed!)
Bij de anderen vlot het creatieproces, maar uiteraard maak ik mijn reputatie als trage(re) Limburger weer waar. Het lijkt alsof al wat mis kan lopen, misloopt. Toch zijn er ondanks alle obstakels die gaandeweg opduiken steeds manieren om mijn potjes nog te redden.
Die reddingsacties laten wel hun sporen na. Zo staat de ene wand al wat krommer dan de andere – waardoor het kleinste potje iets wegheeft van die witte kappen uit The Handmaid’s Tale – en zie je dat sommige naden opgelapt zijn. Dat mag ook, want die kleine oneffenheden of ‘littekens’ maken mijn kommetjes uniek. Mijn schepseltjes zullen me eraan herinneren dat ik er gewoon op moet vertrouwen dat alles op een of andere manier goed komt. Mooi, toch?
4. Baseer je vooral niet op wat je in de winkel koopt
Ik moet bekennen dat ik de workshop keramiek met voorbedachte rade volgde. Ik wilde mijn kerstcadeaus namelijk zelf maken. In tegenstelling tot de anderen hou ik mijn kommetjes dus zo strak en sober mogelijk, zodat ze net uit de winkel lijken te komen. Achteraf bedenk ik me dat ik tijdens de afwerking best het andere uiterste had opgezocht.
In tassen, kommen of bordjes die je zelf maakt, steek je immers zoveel meer persoonlijkheid – en dan heb ik het niet over de littekens van hierboven. Tijdens onze workshop zie ik prachtige kunstwerkjes ontstaan: van een waterschaaltje voor de vogels tot beestige tassen met snorharen of zelfs een slurf. Die creativiteit werkt aanstekelijk. Sommige tassen toveren zelfs een glimlach op mijn gezicht.
5. In plaats van je sexy godin bevrijdt het je innerlijk kind
Zoals je al gemerkt hebt, is pottenbakken geen kinderspel… maar eigenlijk toch wel. Sinds mijn kindertijd heb ik me niet meer zo geamuseerd met klei. Het brengt mooie herinneringen naar boven van onbezorgde tijden waarin ik gelukkig was met vrijwel niets. In de huidige gejaagde maatschappij is het tegelijk heerlijk om me alleen maar op mijn creaties te focussen. Ik geniet ervan met volle teugen.
Goed om weten: tijdens de workshop ‘Keramieken potjes’ van De Banier mag je drie vrij te kiezen tassen of kommetjes knutselen, die nadien extern worden gebakken en geglazuurd in een kleur naar wens.
Waar? Bij De Banier in heel Vlaanderen.
Wanneer? Kies uit een brede waaier van locaties en data op deze pagina.
Prijs? 65 euro inclusief knutselmateriaal en drank.
Meer info? debanier.be
Ongewone weken 