Een voorbereid m/v/x is er twee waard, en dat geldt des te meer tijdens reizen. Een fout paspoort, verkeerde kledingkeuzes of een gauwdief doen je droomreis in een handomdraai op een nachtmerrie lijken. Speciaal voor jou giet ik mijn pasvergaarde Egypte-reistips in een handig overzicht dat al je vragen beantwoordt.
“Ik heb nog geen inpaklijst. Wat moet ik zeker meenemen?”
Een aanrader is de inpaklijst van deze Amerikaanse blogster. Die is zeer uitgebreid, dus maak net als ik gerust je eigen selectie. Waar ik zeer blij mee was:
- Een zonnehoed: kies eentje met touwtjes die vermijden dat de wind hem van je hoofd blaast;
- Comfortabele sandalen: zeer handig om je sportschoenen/wandelschoenen mee af te wisselen aan het einde van een lange zweterige dag;
- Polsbandjes tegen reisziekte: voor het eerst heb ik de acupressuurbandjes van Sea Band uitgetest, ter land, ter zee en in de lucht. Het werkt prima, al draag je ze best geen uren aan een stuk;
- Vochtinbrengende items: Egypte is warm en droog, dus komen naast zonnecrème ook lippenbalsem, aftersun, conditioner en haarmaskers goed van pas;
- Desinfecterende handgel: deze heb ik voortdurend gebruikt en nog ben ik ten prooi gevallen aan de reizigersziekte. Geen overbodige luxe dus.
Dit lijstje kan je nog verder aanvullen met de items die ik hieronder vermeld.
“Ik ga 14 dagen naar Egypte. Hoeveel kleding pak ik in?”
De toptip die ik kreeg van een ervaren reizigster: was je kleding om de 2-3 dagen uit in de lavabo op je hotelkamer, bijvoorbeeld met Wilderness Wash of Wipp. In Egypte is je kleding immers zeer snel droog. Zo hoef je maar 1 bh en bikini in te pakken. Ik had verder voldoende met 4 T-shirts/topjes/hemden/blouses, 1 dikkere cardigan (voor op het vliegtuig), 1 kleedje, 2 lange shorts, 1 korte short en 1 lange broek. Een dunne lange broek komt van pas tijdens een moskeebezoek of een kamelenritje.
Je zal misschien net als ik gelezen hebben dat je je tijdens diners op je paasbest moet kleden en je dus best ook geklede schoenen inpakt, maar dit lijkt mij overdreven. Tenzij je een prestigieus restaurant bezoekt zoals dat van Old Cataract in Aswan of Winter Palace in Luxor (bekend van de persconferentie over de ontdekking van Toetanchamon in 1922), is gewone kleding voldoende. Tip: neem een ietwat gekleder strandjurkje mee, zowel om in te dineren als om te dragen op weg naar het zwembad of het strand.
“Zowel mannen als vrouwen moeten zich voldoende bedekken in Egypte. In hoeverre laat ik dat mijn kledingkeuzes beïnvloeden?”
Egypte-reizigers krijgen het advies om geen korte shortjes, T-shirts zonder mouwen en diepe decolletés te dragen. Kan je niet zonder, laat mij je dan vooral niet tegenhouden. Verschillende reisgenoten trokken zich er niets van aan en hebben weinig hinder ondervonden. Al raad ik toch aan om er enigzins rekening mee te houden. Zeker in het binnenland en op heilige plaatsen. Word jij net als ik niet graag bekeken en aangesproken op straat, draag dan iets langere shorts en hemden met driekwartmouwen.
Bezoek je een moskee dan komt een sjaal van pas als hoofddoek of om je schouders wat meer te bedekken. Vrouwen met blond haar kunnen die ook op straat dragen om ongewenste aandacht te vermijden (want blondines worden opvallend vaker aangesproken). Tot slot is een sjaal handig om je warm te houden in soms te sterk gekoelde bussen.
“Ik lees dat vrouwen best badpakken dragen en zich op het strand moeten bedekken met een tuniek of sjaal. Klopt dat?”
Aan de Rode Zee hoef je je niet zoveel aan te trekken van de kledingregels. De lokale bevolking die in of rond de resorts werkt, is wel wat gewend. Monokini is in Egypte alleen weggelegd voor waaghalzen, maar je bikini draag je zonder zorgen. Voel je tevens niet verplicht om een tuniek of sjaal te dragen als je stiekem liever je prachtige bikinilijf showt. 😉
“Ik ben een Belg, maar ik reis via Schiphol Airport. Heb ik een internationaal paspoort nodig of reis ik met mijn identiteitskaart?”
Toen ik mijn internationale paspoort ging aanvragen bij de Stad Mechelen, zei de bevoegde ambtenaar dat het geldverspilling is. “Voor Egypte heb je dat niet nodig. Een identiteitskaart die bij terugkeer nog minstens 6 maanden geldig is en 2 pasfoto’s voor je visum volstaan. België heeft goede diplomatieke relaties met Egypte.” Ik dubbelcheckte bij mijn reisbureau Djoser, dat het bevestigde. Maar een week voor vertrek trok hetzelfde bureau aan de alarmbel. Als je reist via een niet-Belgische luchthaven, moet je toch een paspoort aanvragen. Zowel Schiphol Airport als de Koninklijke Marechaussee bevestigden dit, terwijl Belgische autoriteiten (o.a. Buitenlandse Zaken en e-visumplatform Visa2Egypt) bleven beweren dat Belgen voldoende hebben met een gewone identiteitskaart.
Pas toen ik mijn koffer incheckte op Schiphol Airport kreeg ik duidelijkheid. Ik had vooraf online ingecheckt met mijn identiteitskaart (die optie is er dus wel), maar de medewerkster aan de incheckbalie merkte al snel dat er iets niet klopte. Toen ze doorhad dat ik met mijn identiteitskaart was ingecheckt, moest ze me opnieuw inchecken. Ver ben ik dus niet geraakt zonder paspoort. “Wat als ik geen paspoort had gehad?”, vroeg ik haar. “Dan zat je reis er nu al op.” Slik.
“Neem ik snacks mee voor onderweg of is dat zinloos?”
Uiteraard bepaalt je reisplanning het antwoord op deze vraag, maar het kan geen kwaad om wat te voorzien. Zeker tijdens rondreizen ben je vaak vele uren onderweg. In de woestijn kan je bijvoorbeeld vaak slechts een zakje chips kopen. Zo hebben we wel vaker noodgedwongen ‘chipslunches’ (of in het geval van reisgenote Nina zelfs een ‘leftover pizza’-vieruurtje :-)) gehad, waarna je ’s avonds uitgehongerd bent. En de Egyptische keuken vervolgens niet bepaald fantastisch blijkt. In totaal had ik maar liefst 36 proteïnerepen en 3 dozen koeken mee. Na 14 dagen waren die bijna allemaal op. Let wel: vermijd snacks met chocolade, want dan zit je onder de gesmolten chocolade.
TIP! Allicht zal je mensen uit andere landen tegenkomen die je aan het einde van de reis wil bedanken. Een delicatesse uit eigen land is dan een prachtig geschenk. Mijn lieve kamergenootje Renske vertelde dat ze telkens heerlijke Hollandse stroopwafeltjes meeneemt om de gids te bedanken aan het einde van de reis. Onze gids Achmed vond het geweldig.
“In Egypte zijn naar verluidt veel gauwdieven actief. Hoe bereid ik me daarop voor?”
Tegenwoordig hoeven dieven je zelfs niet meer te zakkenrollen om aan je geld te geraken. Met een scanner bestelen ze je vanop afstand. Je doet er dus goed aan om je bankpassen te bewaren in een tasje dat de signalen blokkeert. Wat mij een veilig gevoel gaf, is het Lifeventure-heuptasje onder mijn kleding dragen. Dat maakt het dieven dubbel zo moeilijk. Een onfris nadeel: op de warmste dagen worden je Egyptische ponden vochtig en kunnen ze je kleding groen kleuren.
Een tweede tip is een diefstalproof rugzak, al heb ik die niet gekocht. Mijn oude versleten rugzak ziet er minder begerenswaardig uit, dacht ik. En met de zipper clips van Bobino vond ik een onopvallende oplossing die pickpockets schaakmat zet. Je ritssluitingen beveiligen met slotjes kan ook, al vraag ik me af of dat dieven niet net triggert.
“Ik neem een professioneel fototoestel mee. Waar moet ik op letten?”
- In Egypte mag je zelfs op straat niet zomaar foto’s maken van de lokale bevolking. Je hebt altijd eerst toestemming nodig, zeker als je fotografeert met professioneel materiaal.
- Tijdens bezoeken aan toeristische attracties moet je regelmatig een extra ticket kopen als je binnen met een fototoestel wil fotograferen. Met de smartphone fotograferen kost je niets extra, maar het mag niet overal. Bijvoorbeeld bij de schatten van Toetanchamon in het Egyptisch Museum wordt daar meteen op gereageerd. Gelukkig kom je er vanaf met een waarschuwing.
- Op sommige plaatsen, zoals in de pyramide van Cheops of in het graf van Toetanchamon, is het helemaal verboden te fotograferen.
- Wat als je een fototoestel draagt op een site waar je niet mag fotograferen? Stop je toestel dan weg, al is dat niet altijd voldoende. Soms ben je verplicht om je camera aan de ingang achter te laten bij de bewakers. Vertrouw je dat niet, geef hen dan een kleine fooi om extra hun best te doen. Bij groepsreizen krijg je overigens vaak bij aankomst al de raad om je fototoestel achter te laten in de bus.
- Tot slot is ook een onopvallende of diefstalproof opbergtas allicht een goede investering. Om te vermijden dat het de aandacht trekt, berg ik mijn fototoestel telkens op in mijn versleten rugzak.
“Als ik souvenirs wil kopen in Egypte, hoe onderhandel ik dan best over de prijs?”
In Egypte ligt de prijs die verkopers willen steeds flink wat hoger dan de realistische prijs. Om een goede prijs te krijgen, moet je dus stevig onderhandelen. De gouden tip van reisgenoot Fedor: “Probeer om ongeveer een vijfde van de genoemde prijs over te houden. Naar verluidt is dat een redelijke prijs.”
Als vrouw merkte ik overigens telkens hetzelfde patroon op. Vlak voordat ze je zoveel mogelijk geld afhandig proberen te maken, geven de verkopers je allerhande complimentjes, handzoentjes en vleien ze je met ‘omdat je zo’n knappe vrouw bent ga ik een speciale prijs voor je maken, speciaal voor jou’. Wees dan op je hoede. Vaak vragen ze vervolgens een absurde prijs. Denk maar aan 1 000 euro voor enkele zakjes thee.
“Mag ik ervan uitgaan dat Egyptenaren over het algemeen voldoende Engels spreken?”
Nee. Zelfs een receptionist van ons hotel in Caïro sprak slechts een paar woorden Engels. Een behulpzame lokale gids in de buurt hebben is dus essentieel, zeker bij problemen. Onze gids Achmed was af en toe een lifesaver, waarvoor dank!
Zit je nog met een vraag over Egypte? Post ze dan zeker in een reactie op dit artikel. Ik doe mijn best om ze zo goed mogelijk te beantwoorden.
Meer over Egypte:
– Top 6 Egyptische trekpleisters zoals ze er écht uitzien
– 6 avontuurlijke to do’s uitgetest in Egypte
– Waarom je Luxor best ontdekt vanuit een luchtballon
Ongewone weken 