In het derde en laatste deel van deze ‘Ongewone dagen‘-minireeks, ontdek je de mooiste landschappen die Rosalien, Bo en mezelf betoverden tijdens onze roadtrip in Normandië.
Van de kliffen van Etretat, zonsondergang in havenstad Le Havre, de ruïnes van de abdij van Jumièges en oorlogsstrand Omaha Beach tot de pracht van Mont Saint-Michel … hieronder vat ik het allemaal samen met sprekende foto’s en anekdotes.
Tip: klik op de kleinere foto’s om ze in volledige grootte te bekijken. In het zwarte schermpje dat opent, kan je op de foto klikken om naar de volgende foto’s te gaan of naast de foto klikken om af te sluiten.
Etretat: kliffen en rotsen spotten
Vluchten voor vloed
Op het strand van Etretat is het heerlijk rustig wandelen tijdens de winter. We genieten met volle teugen van het zicht op de zee met die mooie roze gloed. Al moeten we goed uitkijken, want in de rotsachtige bodem heeft het water diepe geulen uitgehouwen. En de stukjes rotsblokken die je op de foto ziet, zijn afgebrokkeld van de kliffen boven ons.
Als klap op de vuurpijl komt de vloed zodanig snel op dat we ineens terug moeten om niet gevangen te geraken tussen de kliffen en de zee. Maar dat belet ons niet om een momentje te nemen om te genieten van de regenpijpachtige ‘muziek’ die het water maakt telkens het van tussen de kiezeltjes op het kiezelstrand terug de zee in rolt. Want wie zijn wij om een gratis optreden links te laten liggen.
Oops… we did it again
Naast het bordje ‘pas op voor de snel opkomende vloed’, hangt er trouwens ook eentje met ‘verboden op de uitgeholde kliffen te klimmen’. Maar beide gevarenbordjes zagen we dus pas achteraf. Al is het wel wat risico’s waard om dit mooie plaatje te kunnen kieken. #noregrets #allesvoordefoto
Ook de moeite waard is de klim naar de top van de kliffen, waar je dit adembenemend mooie zicht op de baai van Etretat kan aanschouwen.
Living on the edge
Aan de padjes langs de kliffen te zien zijn we overigens lang niet de enige waaghalzen. Tijdens onze klim naar boven spotten we in het gras regelmatig kale plekjes waar mensen tot vlak tegen de rand van de kliffen stonden. Op een gegeven moment zien we zelfs een Japans omaatje recht boven de zee over een klifrand van amper een vijftal centimeter wandelen. “Ik hoop dat ze valt”, lacht Rosalien terwijl we met ingehouden adem toekijken.
Verborgen pareltje
Tadaaa! De drie kliffen beklimmen is naast een flinke inspanning een absolute aanrader. De mooiste klif zie je immers niet vanop het strand, maar ontdek je als je aankomt bovenop de tweede klif.
Le Havre: zon zien zakken in de zee
Streling voor oog én oor
Op het strand van Le Havre is zonsondergang net iets magischer dan elders. Dat dankzij de kunstinstallatie UP#3 van Sabina Lang en Daniel Baumann, gemaakt voor zomerse strandconcerten. Maar ook zonder muziek nodigt dit werk uit om het vanuit alle mogelijke perspectieven te bekijken en fotograferen.
Schepen spotten
Nog een van onze mooiste momenten: met drie op een rij vanop grote rotsblokken langs de kade in de haven schepen binnen zien varen in slow motion. Dat terwijl de zon achter hen zachtjes in de zee zakt. Waren onze poepen niet bevroren door een tijdlang op die rotsen te zitten, dan zaten we er nu misschien nog.
Gekke architectuur
Le Havre is een stad van beton. ‘Esthetisch beton’, noemt onze Airbnb-verhuurster Viviane het – waarna we amper bijkomen van het lachen. De vreugde is ook groot als we na al die uniforme betonnen blokken stuiten op de cultuursite ‘Le Volcan’ (foto rechts) van Oscar Niemeyer. Ook inspirerend: twee bogen met containers in alle kleuren, beter gekend als het kunstwerk Catène de Containers van Vincent Ganivet.
Abdij van Jumièges: stukje Engeland in Frankrijk
Hallo ruïnes en parken
De beroemde Britse adbijruïnes van Tintern Abbey ken je allicht wel, maar wist je al dat Frankrijk een gelijkaardige site heeft? De ruïnes van de abdij van Jumièges zijn de meest gigantische die ik ooit gezien heb. Combineer dat met een wandeling in het uitgestrekte 19de eeuwse landschapspark errond en je krijgt stilaan het gevoel dat je in Midsomer Murders beland bent – lijken niet inbegrepen.
Van abdij tot … steengroeve
Een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Jumièges: na de Franse Revolutie (1789) tot 1852 is de abdij gereduceerd tot steengroeve. Daardoor zijn grote delen van deze ooit zo imposante gebouwen volledig met de grond gelijk gemaakt. Onder het motto ‘redden wat er te redden valt’ staat de achterkant vandaag grotendeels in stellingen. Doorheen de hele abdij vind je nog fragmenten die de steenkappers gespaard hebben, waaronder waterspuiers en ornamenten met bloemen.
Maretakken smokkelen
Naast de abdijruïnes (foto links) staan er verschillende eeuwenoude nog bewaarde gebouwen, zoals een sierlijke abtswoning die nu dienstdoet als exclusieve feestlocatie en de conciërgewoning (foto rechts). Die laatste wordt omringd door rijk met maretakken uitgedoste bomen, wat het des te unieker maakt.
Tip: ga niet zoals Bo ondoordacht maretakken van de bomen rukken om die mee te nemen als souvenir, want je moet nog langs de kassa in de portierswoning passeren om de site te verlaten…
(Onze oncomfortabele oplossing? De maretak onderling verdelen en onder onze jassen mee naar buiten smokkelen.)
Omaha Beach: XL-oorlogsstrand
Van mens tot stipje
Al gehoord van Omaha Beach? Dat is een verzameling van stranden waarop de geallieerden Frankrijk binnenstormden tijdens D-day. Maar ook zonder die bloederige geschiedenis waarmee de vele monumenten je kennis laten maken, is dit een indrukwekkend strand. Zie je bijvoorbeld die zwarte stipjes bij het zeewater aan de horizon? Dat zijn mensen, die zich meer dan 30 minuten wandelen verderop bevinden.
Mont Saint-Michel: geen woorden (meer) voor
Machtig toch, dat zicht op Mont Saint-Michel? Ik heb er geen woorden voor. Of toch niet meer, want ik heb ons bezoek aan het getijdeneiland al besproken in dit verslagje. Geniet dus maar gewoon van de mooiste foto’s:
Eerder verschenen over Normandië:
– Waarom je Mont Saint-Michel best in de winter bezoekt
– Rouen: Pittoresk winkelen tussen gele hesjes en oproerpolitie
Ongewone weken 