Tijdens onze kerstroadtrip in Normandië hebben Rosalien, Bo en ik halt gehouden in het middeleeuwse stadje Rouen. Hallo winkelstraten! En hallo … smeulende brandjes, traangas en oproerpolitie?! Ziehier het verslag van een eigenaardige trip in een stad onder beleg van de gele hesjes.
Allereerst even dit: wat is Rouen een heerlijke stad voor cultuurliefhebbers! We kuieren naast de tot in de puntjes afgewerkte kathedraal door de Rue Saint-Romain en de omliggende smalle straatjes met huisjes uit hout en leem in de vrolijkste kleuren. Het ene winkeltje na het andere zuigt ons als het ware naar de vitrine. Zo bewonderen we de originele decospulletjes van Mercadier, de kunstige tasjes en borden van Faïences Saint Romain en de kunst van Atelier-st-Romain, waar ik de wereldkaarten met impressionante tekeningen van kunstenaar Pascal Heranval ontdek.
Brandjes bij Jeanne d’Arc
Onderweg naar de even pittoreske Rue Damiette – waar zowel de architectuur als de gebakjes van de talrijke patisseries in de smaak vallen – passeren we de eerste gebluste brandjes. “Tiens, wat zou hier gebeurd zijn?”, vraag ik me luidop af. “Toch geen gele hesjes?” Bo en Rosalien halen hun schouders op, we wandelen verder. Vervolgens ontdekken we vlakbij in de Rue Saint-Nicholas het etherische boetiekje Karma (foto), waar we rommelen tussen allerhande unieke, dromerige deco- en mode-accessoires.
Wie houdt van indrukwekkende architectuur, mag trouwens de supermoderne Eglise Sainte-Jeanne-d’-Arc niet missen. Die is gebouwd op de plaats waar de gelijknamige Franse heldin in 1431 op de brandstapel belandde en brengt mensen naast gebed ook samen met een versmarkt die in het gebouw geïntegreerd is. Je kan er proeven van o.a. fruit, groenten, vlees, vis en kazen in alle maten en kleuren. Ik staar er ook naar king crabs die zodanig groot zijn dat ik besef waar de naam vandaan komt.
Verstoppertje spelen
Van high fasion winkels waarvan de kleding je naar de vitrine lokt, maar de prijskaartjes werken als kruisbeeldjes bij vampieren, belanden we in de Rue des Carmes. Het ene moment zijn we nog zorgeloos aan het shoppen, het andere passeren we langs een legertje agenten van de oproerpolitie die met hun wapenschilden … schuilen achter een hoekje. Vreemd.
Daar komt een jonge donkerharige vrouw op me af. Met haar zwarte trui voor haar mond kijkt ze me diep in de ogen. Ik zie de angst in de hare en word erdoor overrompeld. Achter haar hangt zwarte rook en horen we bommetjes ontploffen in het gejoel van de gele hesjes. Meer mensen lopen onze richting uit en houden handen, sjaals of jassen voor neus en mond. Ik begin te hoesten. Mijn luchtwegen zijn geïrriteerd; die van Rosalien duidelijk ook. Zou het traangas zijn?
We steken vlug over en verdwijnen in een van de zijstraatjes. Terwijl we de zwarte rook in de gaten houden, gaan we de andere kant uit richting het Gros-Horloge – een sierlijk uurwerk uit de renaissance – en de Place Dominique Laboubée. Op dat gezellige pleintje met winkeltjes rondom kunnen we de handtassen en juwelen van LNK maar moeilijk weerstaan. Ook de traditionele theewinkel ‘À la Cloche d’Argent, La Brulerie du Gros Horloge‘ doet al van buitenaf watertanden.
Meer blauw dan geel
Aan het aanhoudende gejoel te horen, is het protest van de gele hesjes nog lang niet dood. Al zien we duidelijk meer blauw dan geel op straat. Op verschillende plaatsen in de stad passeren we hoopjes assen en smeulende brandjes. De afgelopen dagen zagen we tijdens onze roadtrip op verschillende plaatsen langs de kant van de weg gele hesjes staan, al dan niet geflankeerd door een wapperende Franse vlag.
Nu we in Frankrijk verblijven, begin ik het aanhoudende protest wat beter te begrijpen – al kan ik het vandalisme en geweld uiteraard niet goedkeuren. Elke tankbeurt kost hier pakweg 10 euro extra. In 5 dagen tijd hebben we meer dan 60 euro voor parking en vooral 106 euro tol moeten betalen. Tijd om de uitdrukking ‘leven als God in Frankrijk’ te herzien?
Eerder verschenen: Waarom je Mont Saint-Michel best in de winter bezoekt
Ongewone weken 