[Deel 3] Het beste van roadtrippen in Frankrijk

In het derde en laatste deel van deze ‘Ongewone dagen‘-minireeks, krijg je een prachtig zicht op de avonturen die Briek, Tom en ik tijdens onze roadtrip door Frankrijk beleefden. De beelden die onderweg op mijn netvlies brandden leken soms recht uit een film te komen, of uit een stripverhaal. Ontdek daarom de mooiste foto’s samengevat in Suske & Wiske-albumtitels.

De dronken doden

Fransen en hun alcohol, ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zowel de champagne- als de wijnstreek passeren we onderweg naar Grenoble. Op de ‘Route des Grand Crus‘ langs het pittoreske middeleeuwse stadje Beaune staren we kilometers lang naar niets dan wijnranken en rustieke chateaus die overgoten worden met feërieke lichtstralen, alsof God himzelf met de lichtknoppen speelt. Het doet me verlangen naar een glaasje van die heerlijke rode wijn … tot ik ontdek dat de Fransen hun doden middenin de wijnvelden begraven in omwalde kerkhoven. Sterven als God in Frankrijk, quoi.

Foto: Briek Verdoodt (RedEyes)

Het ondergelopen openluchtzwembad

Aan water geen gebrek tijdens onze roadtrip. Graslanden lijken meren, rivertjes vullen ganse valeien. En ook het voormalige openluchtzwembad dat Tom ontdekt op een schiereilandje vlakbij Châlons-en-Champagne moet eraan geloven. Maar goed dat we langs de rand van het zwembad een springplank spotten, anders zouden we het niet meer kunnen onderscheiden van de uit de oevers getreden rivier ernaast. Het rivierwater stroomt zelfs tot onder de met graffiti versierde gebouwen. Na onze uitgebreide fotosessie stappen we dan ook met doorweekte schoenen naar de poort met pinnen bovenop, de enige weg in en uit dit hermetisch afgesloten gebied. Blij dat iemand vergeten is om die vast te maken.

De 3 ludiekste ingrepen van de Franse graffiti artists die ik jullie niet wil onthouden:

 

 

Grote foto: Briek Verdoodt (RedEyes),
Kleine foto’s: Suzanne Gielis

De rode rijders

Ken je dat moment waarop je uit een bocht komt en overweldigd wordt door de natuurpracht die ineens op je af komt? Dat moment beleven we alledrie tegelijk als we deze weg zien opduiken langs weerszijden van een immens groot met bomen omringd meer dat niet in één beeld te vatten valt. Het miezerige weer en de duisternis die met rasse schreden nadert geven ons een extra fotografie-uitdaging. “Het was al zo donker dat ik 15 seconden sluitertijd nodig had. Ik wou namelijk geen ruis door een te hoge ISO-waarde en geen scherptediepte verliezen door een te ver opengetrokken diafragma“, legt Briek uit. “Toevallig slingerden er tijdens die 15 seconden net auto’s door de bochten, waardoor de rode lijnen gevormd door hun achterlichten automatisch in het beeld verschenen.” Wie het ook eens wil proberen raadt Briek aan om op voorhand de focus vast te zetten. “En werken met een goed statief, dat is ook belangrijk.”

Foto: Briek Verdoodt (RedEyes)

De schrikwekkende suikerfabriek

In de landbouwstreek rondom Châlons-en-Champagne zien we in de verte al de silo’s van een vervallen suikerfabriek opdoemen. We rijden dichterbij en spotten een man met een bestelwagen op de afgeschermde fabrieksparking. Is het een bewaker of gebeurt hier iets dat niet klopt? Verlaten is deze urbex-site alleszins niet. We besluiten om de silo’s te verkennen langs de achterkant van de industriële site, via een gat in de afrastering.

Met één oog (door de telelens zoals de pro’s, haha!) op de verdachte man gericht en één oog op de silo’s sluipen we door de hoge grassen. Tom staat op de uitkijk terwijl Briek en ik tot aan de oranje substantie in de waterbekkens wandelen. Ik geniet van de immense rust die dit landschap uitstraalt en van de weerspiegeling in het water … tot Tom plots waarschuwt dat het tijd is om te vertrekken. De bestelwagen komt misschien deze kant op. We reppen ons richting ‘chick magnet’ (zie deel 2), springen erin en stuiven weg alsof we het A-Team zijn – zo dapper zouden we ons misschien ook voelen als de koffer vol zat met machinegeweren in plaats van fototoestellen.

Foto’s: Suzanne Gielis

Tom achter tralies

Met de olympische skischans van Saint-Nizier maakten jullie al uitgebreid kennis in deel 1, maar uiteraard kan de skischans met uitzicht op het besneeuwde landschap niet ontbreken in deze selectie. We kunnen ons amper voorstellen hoe indrukwekkend dit panorama moet geweest zijn voor de olympische skiërs van de Winterspelen in 1968.

De blik van Tom op de foto onderaan doet een beetje denken aan die iconische grimace van Jack Nicholoson in The Shining. Tom kijkt door de tralies voor de kapotte ramen van het hoofdgebouw naar binnen om Briek in de gaten te houden. Briek is zonet door een gat onderaan de deur gekropen in een poging om een toegangsweg tot de trappenhal te vinden. Jammer genoeg werden de trappen naar boven weggehaald voordat de site verlaten werd begin jaren ’90. Maar Tom en Briek weten van geen opgeven. Uiteindelijk klimmen ze langs een boomstam naar boven, met indrukwekkende foto’s als beloning voor hun inspanningen.

Foto’s: Briek Verdoodt (RedEyes)

Het schilderachtige shot

Ken je ‘Der Wanderer über dem Nebelmeer’, dat beroemde schilderij van Friedrich? Nee? Google het dan even en je zal meteen de gelijkenissen zien met deze foto. Dit beeld van Briek met achter hem de bergtoppen, een stukje van Grenoble en vooral veel mist heeft iets weg van een hedendaagse update van het klassieke 19de eeuwse doek. Zelfs dat typische hoopje zwerfafval dat je vandaag in bijna eender welk toeristich paradijs tegenkomt staat erop vereeuwigd.

Foto: Suzanne Gielis

De picknick-politie

Roadtrippen door Frankrijk betekent dagenlang in de auto zitten en elke middag snel even picknicken langs de weg. Uiteraard doen we dat telkens met kraakverse Franse baguettes, guacamole en hummus. Njammie! Tijdens onze lunch in de bossen van Nancy schakelen we een bunkerachtige constructie in als eettafel en verorberen we ons stokbrood met zicht op een grote dam. Dit is toch wel het laatste plekje waar ik verwacht dat de politie passeert… en nog eens passeert… en stopt… en ons wenkt… om vervolgens te waarschuwen dat we geen zwerfafval mogen achterlaten. Sluikstorten is blijkbaar een priorteit voor de Franse flikken – bij dezen ben je gewaarschuwd.

Foto: Briek Verdoodt (RedEyes)

Het eigenaardige eethuis

Een van de bizarste locaties die we zijn tegengekomen ligt langs een route nationale in het midden van een reeks landbouwgronden. Tijdens onze rit doemt een gigantische op een kerkportaal lijkende silo op aan de horizon. Er cirkelt een onheilspellende zwerm vogels rond. We weten meteen hoe laat het is: fototijd!

Een boerderij past wel in een verlaten uithoekje zoals dit, maar de meubelwinkel ernaast met een gigantisch oldskool uithangbord dat nog meer countrysfeer oproept lijkt hier toch niet echt thuis te horen. Hetzelfde geldt voor het restaurant dat tussen de twee in ligt en eigenlijk meer lijkt op een doorsnee woning. De Norman Bates-vibe is zodanig sterk aanwezig dat we niet onderling moeten overleggen alvorens te beslissen om niet te blijven lunchen.

Foto: Briek Verdoodt (RedEyes)

Krijg je niet genoeg van onze foto’s? Geniet hieronder van nog meer roadtripkiekjes! Tip: klik op een foto’s om ze als slideshow met onderaan fotobijschriften te zien. Met de pijltjes kan je handig van foto naar foto doorklikken.