Het is zover. Het Ongewone weken-virus is overgeslagen van dochter op moeder. Jawel, mijn mama heeft deze week het heft in handen genomen: “Ik zag dat de doorkijkkerk in Borgloon volgens de lezers van de Britse krant The Guardian het mooiste plekje van België is. Nu wil ik het ook gaan ontdekken. Ik wandel graag op andere plekken om nieuwe indrukken op te doen.”
Vandaag kuieren we tussen de boomgaarden naar de doorkijkkerk. Officieel heet dit kunstwerk van Gijs Van Vaerenbergh ‘Reading between the Lines’. Het staat op het hoogste uitkijkpunt van Borgloon. Langs het smalle zandweggetje zien we appelbomen, perenbomen en struiken met allerlei bessen aan. Ook de zoete kersengeur komt ons tegemoet tijdens onze wandeling tussen de heuvels. “Ik droom er al jaren van om nog eens tussen de fruitbomen te wandelen”, zegt moederlief. Het doet me deugd om haar op een mooie namiddag zo gelukkig naast mijn vader te zien slenteren.
Boven begrijpen we meteen waarom die kerk net hier staat en waarom het een doorkijkkerk is. Het panorama is werkelijk adembenemend, alsof we op vakantie zijn. Het uitzicht over de weiden strekt tot vele kilometers ver. Ik zie windmolens ter grootte van lucifers. Dat alleen al is best indrukwekkend.
Zoveel perspectieven
De doorkijkkerk zelf vind ik supertof om te fotograferen. Iedereen ziet ze op een andere manier, waarvan getuige de vele prachtige en toch verschillende foto’s die je op Instagram tegenkomt. Je kan hier zoveel fotos nemen vanuit evenveel perspectieven. De stand van de zon alleen al maakt de beelden uniek. Deze kerk daagt je uit om je van je creatiefste kant te tonen. Zo heb ik bijvoorbeeld vanuit een veld een beetje verderop de doorkijkkerk lijnrecht tegenover de dorpskerk kunnen fotograferen. Leuke beelden.
Een namiddagje in en rond de doorkijkkerk wandelen is een grote noch dure uitstap. Het blijkt meer dan de moeite waard. Of om het samen te vatten met de woorden van een aardige wandelaar uit het nabijgelegen Sint-Truiden: “Beter een grootse mis in een kleine kerk dan een kleine mis in een grootse kerk.”
Ongewone weken 