Sinds kort kan je in Mechelen bij Zjatte & Taloere terecht voor allerlei kookworkshops, die je helpen om onder andere de Spaanse en Italiaanse keuken wat beter in je vingers te krijgen. Mijn sympathieke buren Jennifer & Ruben en medewolf Kristof konden haast niet wachten om Spaanse tapas aan hun keukenpalmares toe te voegen.
Vandaag is het eindelijk zover. We worden bij Zjatte & Taloere opgewacht aan een groot kookeiland – mijns inziens het Groenland der kookeilanden – waar we met een tiental foodies in een kringetje gaan kokerellen onder leiding van de van origine Spaanse chef Elena Gomez Orueta. De tapas zitten Elena praktisch in het bloed. Dankzij haar Spaanse grootmoeder kan ze honderden traditionele tapasrecepten uit haar mouw schudden, maar vandaag houden we het bij vier tapas, een mix van koud en warm. De tapa catalan, tapa calabacin al andalus, tapa montadito de queso manchego en tapa fiesta worden verder aangevuld met een tweedelig hoofdgerecht: gambas coco rojo en patatas rioja.
Het klinkt misschien een beetje indrukwekkend, maar het is niet de bedoeling dat Elena haar toverstaf bovenhaalt en ons omtovert tot keukenprins(sess)en. Samen een gezellige namiddag doorbrengen en intussen iets opsteken, dat is het succesrecept van deze kookworkshops. We knutselen samen de tapas in elkaar, we nippen af en toe eens van ons aperitiefje, we babbelen een beetje, we zetten ons samen aan tafel, we proeven van onze tapas en we nemen nog wat wijn, we babbelen nog wat meer. Vervolgens koken, eten, drinken en babbelen we verder. Het gemoedelijke ritme, die afwisseling, dat maakt het een aangename namiddag. Om het op z’n Piet Huysentruyts samen te vatten:
En wat hebben we vandaag geleerd?
1. Dat je je vrienden op een andere manier leert kennen als je samen kookt
Het valt me op dat we over andere dingen babbelen als we samen achter het fornuis staan. We hebben het bijvoorbeeld over wat we graag eten of wat we thuis al eens uitgeprobeerd hebben (en de bijbehorende anekdotes). Zo ontdek ik ook nieuwe dingen, bijvoorbeeld dat Jennifer en ik een passie voor look delen – en zij is zo te zien nog meer hardcore lookfan dan ik.
2. Dat samen eten een leuke manier is om te babbelen met nieuwe mensen
De andere deelnemers kennen we niet, en aanvankelijk blijft iedereen bij zijn groepje. Maar naarmate de uren voorbijvliegen beginnen we steeds meer onder elkaar te gaan praten. Ik vind het best leuk en gezellig om nieuwe mensen te leren kennen door aan tafel te babbelen over allerhande topics. Zo hoor ik weer eens iets anders.
3. Dat we fan zijn van een doorschuifsysteem in de keuken
Als Elena uitlegt wat we vandaag allemaal gaan maken, vraag ik mij af of ik dat allemaal wel ga kunnen proberen. Gaat dit zo’n workshop zijn waarbij iedereen één taakje doet en je mag proeven van de gerechten die de anderen gemaakt hebben? Nee, dat blijkt gelukkig niet het geval.
We maken in kleine groepjes een tapa en als die af is dan schuiven we door. Zo kan iedereen alles eens proberen. Ideaal om te leren van elkaar, want je kan gemakkelijk advies vragen aan een groepje dat je tapa al gemaakt heeft. Zo waarschuwde het groepje voor ons bijvoorbeeld dat je bij gambas coco rojo maar beter één potje rode currypasta gebruikt in plaats van twee of drie. Zij kregen namelijk de neiging om te vuurspuwen.
4. Dat het best leuk is om met professioneel keukenmateriaal te mogen werken
Toen ik enkele jaren geleden alleen ben gaan wonen heb ik een tijdje kookschool gevolgd – kwesie van fatsoenlijk eten te leren maken – en daar heb ik geleerd om met professioneel kookmateriaal te werken. Sinds ik deftig(er) kan koken heb ik dat materiaal eigenlijk niet gemist, maar vandaag voel ik wel opnieuw hoe aangenaam het is om bijvoorbeeld met een professioneel fornuis of met een fatsoenlijk koksmes aan de slag te kunnen. Een opsteker!
5. Dat dit echt heel eenvoudig is
Er zijn twee dingen die ik vandaag uit de mond van bijna elke deelnemer gehoord heb, en een daarvan is “Ik verschiet ervan dat het zo simpel is om dat te maken.” Je moet weten hoe je het doet, en bij tapas is de presentatie heel belangrijk, maar eigenlijk is er verder niets aan. Je snijdt een paar dingen in stukjes, je bakt eens iets, je mengt een en ander onder elkaar, je brengt het op smaak en that’s it. Poepsimpel. En vooral: njammie!
6. Dat iederéén kan koken (zelfs degenen die zeggen dat ze er niets van bakken)
Voel je je niet op je gemak in de keuken en vind je het gênant dat er andere mensen op staan te zien? Trek het je niet aan. Hier krijg je op een informele manier de kans om ervaring op te doen. Tapas maken is zodanig gemakkelijk dat iedereen het kan, zelfs degenen die naar eigen zeggen geen ajuinen in blokjes kunnnen snijden (ja Kristof, ik kijk naar jou). Nu moet ik er wel bij vermelden dat een van de andere deelnemers zijn vingers mee in blokjes heeft gesneden… maar hé, uiteindelijk heeft ook hij zijn hapjes afgewerkt en vrolijk naar binnen gespeeld.
7. Dat je weinig ingrediënten nodig hebt die overal verkrijgbaar zijn
Het tweede dat ik de anderen steeds weer heb horen zeggen is dat ze aangenaam verrast zijn door hoe weinig ingrendiënten we nodig hebben, en dat die helemaal niet zo exotisch zijn als verwacht. Een ritje naar de Colruyt en je kan in één keer alles bij elkaar sprokkelen. Wat ik als alleenwonende geweldig vind is dat je helemaal niet veel nodig hebt om deze menu op tafel te toveren. Er blijft dus niet veel over om nadien nog op tijd weg te werken.
8. Dat verandering van spijs (gezond) doet eten
Tapas zijn een ware sensatie voor de smaakpapillen. En ze smaken nog beter als je ze zelf gemaakt hebt. Leuk om te weten dat ik vanaf nu in sneltempo zelf een heerlijke, gezonde maaltijd kan maken als ik ’s avonds thuiskom en eens zin heb in iets anders. Vanavond niet, pizzaman!
9. Dat je met mojito-ingrediënten een heerlijke tapa kunt maken
De ‘mojitotapa’ noem ik hem, want calabacin al andalus is een mondvol. En ik vul mijn mond er liever zo snel mogelijk mee, want dit is voor mij werkelijk de ontdekking van de dag.
10. Dat tapas (en andere Spaanse gerechten) je maag vullen in no-time
Het vreselijkste moment van de dag: nog mojitotapas voor je staan hebben, geen plaats meer hebben om er nog eentje bij te steken en vervolgens horen dat dit eigenlijk nog maar het voorgerecht is… Uiteindelijk moést ik gewoon alles proeven, plaats of geen plaats. Een beslissing die ik me de rest van de dag beklaagd heb. Voor de volgende keer onthoud ik dat alleen al de tapas voor mij voldoende zijn.
11. Dat een Spaanse chef in de keuken je de beste food- en reistips oplevert
Chef Elena is een fantastische madam als je ’t mij vraagt. Ze staat de hele workshop lang paraat om te helpen met vanalles en nog wat, en ze staat er ook op om al onze vragen te beantwoorden. Ze heeft ons al wat we maar wilden weten verteld over de Spaanse keuken, en we hebben zelfs reistips gekregen. To do: naar San Sebastian trekken om van de lekkerste tapas van Spanje te gaan proeven!
12. Dat je de recepten mee naar huis mag nemen
Jawel, ik ben sinds kort in het bezit van een bundeltje met traditionele Spaanse tapasrecepten. Maar kom nu niet allemaal tegelijk vragen of ik eens tapas wil maken, want dan ga ik zeggen dat je zelf maar Elena’s tapasboek moet aanschaffen. (Tenzij je me vraagt om de mojitotapas te maken, dan maak ik een uitzondering. Alles voor mojitotapas.)
Waar? Zjatte & Taloere, Mechelen
Wanneer? De workshops gaan meestal door op vrijdag of zaterdag. De dagen en uren vind je in de kalender op de website.
Prijs? 35 euro voor de workshop Spaanse tapas, prijzen voor andere workshops staan vermeld op de website.
Meer info? zjatteentaloere.be
Ongewone weken 